کد مطلب:77606 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
قاله لاصحابه فی ساعه الحرب یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است كه گفت مر اصحابش را در وقت جنگ: «و ای امری ء منكم احس من نفسه رباطه جاش عند اللقاء و رای من احد من اخوانه فشلا فلیذب عن اخیه بفضل نجدته التی فضل بها علیه كما یذب عن نفسه. فلوشاء الله لجعله مثله.» یعنی هر مردی كه بیابد در نفس خود ثبات دل را در نزد ملاقات دشمن، ببیند از یكی از برادرانش جبن را، پس باید البته دفع بكند از برادر خود دشمن را و كمك او بكند به سبب زیادتی شجاعتی كه تفضل شده است بر او، چنانكه دفع دشمن از نفس خود می كند، پس اگر می خواست خدا هر آینه می گردانید آن شجاع را مثل جبون، لكن چون نگردانیده است، پس به شكرانه ی این مطلب لازم است بر شجاع دفع خوف و هلاكت از جبون. «ان الموت طالب حثیث لا یفوته المقیم و لا یعجزه الهارب. ان اكرم الموت القتل. و الذی نفس ابن ابی طالب بیده، لالف ضربه بالسیف اهون علی من میته علی الفراش». یعنی به تحقیق كه مرگ طلب كار سریع است، فوت نمی كند مرگ را مقیم بر موت و راضی به او و عاجز نمی گرداند او را گریزنده از او. یعنی مرگ هر دو را درمی یابد. به تحقیق كه گرامی ترین مرگ، قتل در جهاد است. و سوگند به آن كسی كه نفس پسر ابی طالب در دست اوست كه هر آینه هزار ضربت شمشیر در راه خدا آسانتر است از مردن بر جامه ی خواب. [صفحه 588]
و من كلام له علیه السلام
صفحه 588.